به استحضار می رسد سایت رسمی هیئت جنت العباس مشهد الرضا سایت الکفیل به نشانی زیر می باشد
قدمش ناگهان شتاب گرفت
طرفش رفت وظرف آب گرفت
آب را بر روی زمین تاریخت
درهمان لحظه قلب زهرا ریخت
روضه کوتاه نکته سربسته
حجره تاریک حجره دربسته
جگری رفته رقته سم می خورد
پشت در دستها به هم می خورد
عرش راناله ای تکان می داد
تشنه ای روی خاک جان می داد
زهر بی تاب کرد جانش را
سوخت تا آب کرد جانش را
مثل اکبر شده ولی بهتر
ظاهرجسمش از علی بهتر
این جوان آن جوان تفاوت داشت
زخم زهروسنان تفاوت داشت
این جوان پیکرش که سالم بود
جگرش نه سرش که سالم بود
موقع دفن لااقل سرداشت
بدنش می شد از زمین برداشت
به تنش پای نیزه بازنشد
در نهایت عبا نیاز نشد
بگذرم؟نگذرم؟نمی دانم
وسط چند روضه حیرانم
تابفهمم گریزآخر را
می روم بیت های دیگر را
تشنه در آفتاب بنویسم
از زبان رباب بنویسم
آدم تشنه تار می بیند
همه جا را بخار می بیند
بدتر اینکه غبارهم باشد
یک بیابان٬سوار هم باشد
تازه حالاحساب کن دورش
چندتا نیزه دار هم باشد
در میان هجوم نامردان
خواهری بیقرارهم باشد...
شاعر: کربلایی علی زمانیان
شعر مربوط به امام زمان(عج)
فکرکردم که قلم یار نشد دیدم شد
لحظه فهم تواغاز نفهمیدم شد
ساقی شعرشدی جام شراب اوردی
مثل هربار مراهم به حساب اوردی
در خیابان جنون می روم عابر باشم
یازده صفحه ورق خورد که شاعرباشم
بنویسم به تو ازخون جگربیت به بیت
و توراگریه کنم وقت سحر بیت به بیت
لطف کن پرده از این پلک نگاهم بردار
این همه فاصله را از سر راهم بردار
راه رفتن به تورا من که ندانم،به خودت
از خودم دورکن اما برسانم به خودت
بام کعبه است مهیای تو ودلبریت
ای به قربان اذان های علی اکبریت
کاش این ندبه مانیز به جایی برسد
بازهم از طرفت کرببلایی برسد
کربلایی بروم من به جوانی باتو
دور شش گوشه ولی جامعه خوانی، باتو
راستش دیگر از این فاصله ها دلسردم
از نوشتن به امیدصله ها دلسردم
مدتی هست که ظرف گله ام سر رفته
خودم از دست خودم حوصله ام سر رفته
نه امیداست به من تاکه امیدت باشم
نه مفیدم که مگر«شیخ مفیدت» باشم
دلم ان دل که خودت دست دلم دادی نیست
نفسم ان نفس پنجره فولادی نیست
نیتم پاک نشدفال دلم خوب شود
بازبا روضه مگر حال دلم خوب شود
روضه گفتم چه بلایی به سرم درامد!
اشکها ریخت صدای جگرم درامد
تیرازپنجره عاطفه اخر ردشد
حرمله گفت که دیدید سه تاپر ردشد!
از روی اسب زمین خورد...بماند اما
بعدها از وسط قافله باسر رد شد
همه اینها به خداباعثش آن اتش بود
که اجازه به خودش داد وَاز در ردشد
شاعر: علی زمانیان
